Historia parafii
Parafia Przecław leży w diecezji tarnowskiej, w dekanacie Mielec – Południe, w gminie Przecław, nad rzeką Wisłoką między Mielcem a Dębicą (15 km od Mielca i 20 km od Dębicy). Liczy około 5500 wiernych zamieszkujących miasto Przecław i wsie: Podole, Wólka Podolska, Błonie, Wólka Błońska, Wylów, Tuszyma i Biały Bór. Dodać należy, że przed II wojną światową w 1919 r. Przecław utracił prawa miejskie, które odzyskał w 2011 r.
Teren Przecławia od najdawniejszych czasów stanowił dogodny obszar obronny na skutek naturalnego ukształtowania powierzchni. Miejscowość leży na wzniesieniu dominującym nad okolicą, na wysokości około 200 m n.p.m. W samej miejscowości istnieją dwa wzgórza: na jednym stoi kościół parafialny, na drugim – zamek Reyów. Między nimi płynie potok Słowik, obecnie po melioracji uregulowany, ale dawniej osiągał głębokość kilku metrów i szerokość kilkunastu metrów. Minąwszy obydwie wzgórza Słowik wpada do rzeki Wisłoki. Przed wiekami jej stare koryto znajdowało się znacznie bliżej Przecławia i tworzyło naturalną osłonę kościoła i zamku od strony wschodniej. Od zachodu natomiast miejscowość otaczały gęste lasy pełne bagien i mokradeł, niezwykle trudnych do przebycia. Na dodatek znajdowały się między nimi liczne rowy, rzeczki, stawy i jeziora. Wspomnienie o nich zachowało się w nazwach: Stawiska, Rezerwat „Bagno Przecławskie”, Wanacja (Wenecja).
Kalendarium parafii
1218-1229 - Pierwsze wzmianki pisemne o Przecławiu. Na terenie parafii Biskup Iwo Odrowąrz eryguje drugie probostwo.
1258 - Rozpoczyna się budowa pierwszego drewnianego kościoła pod wezwaniem N.M.P.
1454 - Karol Zbigniew Oleśnicki znosi drugie probostwo i eryguje prepozyturę z Kolegium, prawdopodobnie w miejscu dzisiejszej kaplicy św. Bernardyna oraz uposaża szkołę parafialną.
1457 - Dziedzic Przecławia Stanisław Ligęza funduje nowy (drugi) kościół na miejscu dawnego i uposaża parafię w ziemię.
1471 - Kazimierz Jagiellończyk nadaje prawa miejskie dla Przecławia, najprawdopodobniej jednak przywilej ten został nadany przed 1419 r.
1582 - Andrzej Koniecpolski buduje kaplicę św. Trójcy w której utworzono Bractwo Różańcowe.
Koniec XVI w. - Andrzej Koniecpolski funduje obraz Matki Boskiej Różańcowej z dzieciątkiem Jezus, oraz świętymi Katarzyną Sieneńską i Dominikiem, obraz znany jako łaskami słynący.
1595 - Założenie szpitala parafialnego. Istniał do 1900r.
1860- Budowa przez mieszczan przecławskich (braci Muniaków) w miejscu starego kościoła obecnej kaplicy św. Bernardyna.
1880 - Do Przecławia przybywają Siostry Służebniczki BDNP i zakładają tu dom i ochronkę.
1881 - Budowa obecnego trzeciego kościoła przez proboszcza ks. Erazma Piotrowskiego, pod patronatem Stanisława Reya. Kościół jest murowany jednonawowy neogotycki z pięcioma ołtarzami: 1-św. Krzyża, 2-M.B.Różańcowej, 3-Serca Jezusowego, 4-św. Anny. W ołtarzu głównym płaskorzeźba Matki Boskiej Wniebowziętej, oraz rzeźby św.Stanisława i św.Kazimierza.
1886 - Konsekracja kościoła przez Biskupa Tarnowskiego Ignacego Łobosa.
1901 - Budowa wikarówki i organistówki.
1902 - Sprowadzenie z Rzymu poświęconego przez papieża Leona XIII obrazu Matki Boskiej Nieustającej Pomocy.
1939-1967 - Proboszczem parafii jest Karol Zając, który sprawia tabernakulum i dwudziesto dwu głosowe organy wykonane przez firmę Biernackiego z Krakowa (1958). Za jego duszpasterstwa wykonano wielkie schody, odlano dzwony, wykonano polichromię figuralną i ornamentalną w tradycji secesyjnej przez Stanisława Westwalewicza w 1961r.
Obecny kościół jest trzecią z kolei świątynią wzniesioną na krawędzi wzgórza przecławskiego. Neogotycka forma budowli wzbogacona jest malowniczym usytuowaniem. Wnętrze wypełnia jednolita stylowo dekoracja rzeźbiarska i snycerska. Na szczególną uwagę zasługuje kamienny portal z I poł. XVII wieku, obraz Matki Boskiej Różańcowej ze św. Dominikiem i Katarzyną pochodzący z XVII wieku, oraz brązowa tablica epitafijna z datą 1584.